Imagined Identity and Human Rights in the Post-pandemic World of Lauren Beukes’s Afterland

Abstract

The article concerns itself with representative readers’ responses to Afterland by Lauren Beukes. In line with Beukes’s reputation, the novel has received acclaim. However, other readers have noted lacunae and negative representations that can fruitfully be viewed from the perspective of a hermeneutics of suspicion, which allows for an analysis of the affective sensibility of a text, and a human rights framework, which emphasises all humans’ right to equality and freedom from prejudice. The world of Afterland, featuring the aftermath of the death of most people with prostates, offers an opportunity for dramatically reconceptualised gender roles and behaviours, and the possibility for readers to experience the effects of transportation into a narrative and the alleviation of out-group anxiety. Such processes allow for prejudice reduction and an increase in empathy. Through a close reading of sections of the novel, and by focusing particularly on the instance of transgender, I note that the novel fails to figure transgender rights as human rights through its representations and lacunae. Other representations of gender, sexuality and, to some extent, race is also at variance with the need for increased vigilance about the rights of marginalised and at-risk individuals during a pandemic.

Opsomming

Die artikel is gemoeid met verteenwoordigende lesers se reaksies op Afterland, deur Lauren Beukes. In ooreenstemming met Beukes se reputasie is die roman met toejuiging begroet. Ander lesers het egter leemtes en negatiewe voorstellings opgemerk, wat met sukses beskou kan word vanuit die perspektief van ’n hermeneutiek van agterdog, wat ’n ontleding van die affektiewe ontvanklikheid van ’n teks moontlik maak; sowel as ’n menseregteraamwerk, wat klem lê op die reg van alle mense tot gelykheid en vryheid van vooroordeel. Die wêreld van Afterland, wat gekenmerk word deur die nadraai van die dood van die meeste mense wat ’n prostaat het, bied ’n geleentheid vir dramaties gerekonseptualiseerde geslagsrolle en -gedrag, en die moontlikheid vir lesers om die uitwerkings van transportasie in ’n verhaal in en die verligting van buite-groep-angs te ervaar. Sodanige prosesse maak vermindering van vooroordele en ’n toename in empatie moontlik. Deur gedeeltes van die roman deeglik deur te lees en veral op die geval van transgender te fokus, merk ek op dat die roman nie daarin slaag om transgender-regte as menseregte uit te beeld deur sy voorstellings en leemtes nie. Ander voorstellings van gender, seksualiteit en, in ’n mate, ras, is ook strydig met die behoefte aan verhoogde waaksaamheid oor die regte van gemarginaliseerdes en individue wat in gevaar verkeer tydens ’n pandemie.