Appropriating Herman Charles Bosman: Same-Sex Desire and the Unmaking of Otherness

Abstract

This article focuses on two recent short stories that appropriate features of the literary works of Herman Charles Bosman, one of South Africa’s most prolific short story writers. The two stories that I examine appear in different texts, neither of which has received sustained critical attention. Whereas Emil Rorke’s “Poisoned Grief” was published in an anthology of short stories titled Queer Africa (2013), Richard de Nooy’s untitled short story forms part of his second novel, The Big Stick (2011). The article focuses on how each story represents same-sex desire while offering different intertextual appropriations or reworkings of Bosman’s style. Though this article engages with selected scholarship on Bosman’s work, it is not a study of whether the two stories successfully mimic their literary antecedent. Rather, this article brings Rorke’s and De Nooy’s stories into dialogue, not only with one another but also with the characters, spaces, and style of Bosman’s stories. I argue that though De Nooy’s provocative and humorous story contrasts Rorke’s subtle and poignant depiction of same-sex love and intimacy, both stories privilege desire over sexual identity, and offer us different ways of thinking about same-sex sexualities.

Opsomming

 Hierdie artikel fokus op twee onlangse kortverhale wat die kenmerke van die verhale van Herman Charles Bosman, een van Suid-Afrika se mees produktiewe kortverhaal-skrywers, approprieer. Die twee kortverhale wat in hierdie artikel onder die loep geneem word, het in verskillende publikasies verskyn en is nog nie tot dusver indringend akademies bestudeer nie. Emil Rorke se verhaal, “Poisoned grief”, is in die bloemlesing Queer Africa (2013), opgeneem, terwyl Richard de Nooy se ongetitelde kortverhaal deel is van sy tweede roman, The Big Stick (2011). Die artikel fokus op die wyses waarop hierdie twee verhale eengeslagbegeerte uitbeeld, en terselfdertyd verskillende intertekstuele appropriasies of herbewerkings van Bosman se styl betrek. Alhoewel daar op bestaande studies van Bosman se werk gesteun word, wil ek nie soseer die geslaagdheid van Rorke en De Nooy se verhale as “nabootsings” van Bosman se werk evalueer nie. My ondersoek betrek eerder Rorke en De Nooy se verhale by ’n kritiese gesprek – met mekaar, maar ook met die karakters, ruimtes en styl van Bosman se fiksie. De Nooy se snaakse, uitlokkende verhaal kontrasteer ooglopend met die subtiele en aangrypende uitbeelding van eengeslagverhoudings en -intimiteit in dié van Rorke, maar beide verhale stel die belang van begeerte bo seksuele identiteit en bied verskillende denkwyses oor eengeslagseksualiteit.