Exploring Post-Colonial Leadership Crisis in Africa: A Linguistic Stylistic Analysis of Osundare’s The State Visit and Two Plays

Abstract

The colonial experience in most African states alongside the attendant merger of nation-states based on administrative convenience precipitated the urgency for sustained positive leadership. However, the constant punctuations of civil democratic rule by military juntas forestalled the change envisaged by most African countries upon independence. Niyi Osundare is one of the most vocal literary activists from Nigeria whose writings, in reflecting the literary writer’s social responsibility role, have documented and emphasised the paucity of quality leadership in Nigeria, nay the African continent. The present study is a linguistic stylistic analysis of The State Visit, a satirical drama on military encroachment into governance and Two Plays, a social commentary on the effects of leadership crisis on the masses. Emphasis is on lexico-semantics in the (re)presentation of the leadership lacuna in the texts. Culture-specific expressions, neologisms, lexical sense relations, collocational deviations and word range were established stylistic tools found to be preeminent in showcasing the post-colonial leadership rut in which African nations are bespattered.

Opsomming

 In verskeie Afrikalande het die juk van kolonialisme, en die samesmelting van nasiestate om administratiewe redes, ’n naarstiglike soeke na volgehoue, positiewe leierskap ontketen. Burgerlike, demokratiese regerings word egter met reëlmaat opgevolg deur militêre junta’s, wat enige veranderinge wat Afrikalande met onafhanklikheid in die vooruitsig stel, in die wiele ry. Die tekste van Niyi Osundare, een van Nigerië se mees uitgesproke literêre aktiviste, weerspieël die maatskaplike verantwoordelikheid wat letterkundiges het om die gebrek aan leierskap in Nigerië – in der waarheid, op die Afrika-kontinent – te verwoord en te benadruk. Die huidige studie is ’n linguisties-stilistiese analise van The State Visit, ’n satiriese drama oor die inbreuk wat militêre ingrype op staatsbestuur maak, en Two Plays, wat sosiale kommentaar lewer op die effek wat leierskapskrisisse op die massas het. In die tekste val die klem op die leksikaal-semantiese danksy ’n (her)voorstelling van die leierskapsvakuum. Kultuur-eie uitdrukkings, neologismes, leksikale betekenisooreenkomste, maar ook afwykings in terme van teksverband en woordperke, is van die beproefde stilistiese instrumente wat deurgaans gebruik word om die post-koloniale leierskapsgroef waarin Afrikastate verval het, uit te beeld.