Writing Nature From the Feminine: An Ecofeminist Analysis of the Gardens in Tsitsi Dangarembga’s The Book of Not

Abstract

This article will examine the connectedness between black women and the different types of gardens in Tsitsi Dangarembga’s The Book of Not. It also argues that an analysis of Maiguru’s garden, the Harare gardens, the Sacred Heart gardens and the gardens of domesticity from an ecofeminist perspective, allows nuanced observations of the interconnectivity between black women in the narrative, the racial colonial setting and nature. By linking feminist and environmental ideas, this article is part of the surging debate concerning the connection between literary works and natural resources in literature written by black female authors in Africa. It draws on Dangarembga’s narrative in order to open debates about the connections between the oppression of women and nature. This gives an opportunity to discuss the overlooked relationship between women, war violence and environmental degradation in The Book of Not. Premised on this argument, I will utilise the garden land-scapes metaphorically to understand and explore the connections of women and nature and to deconstruct the nature/culture dichotomy. It is also premised on the notion that continuity of social, religious and economic aspects of life can be sustained by living in harmony with the environment itself. Thus it draws upon sources from environmentalist criticism and literary studies to investigate the ways in which The Book of Not characterises the natural world and the relationship between women and nature, and how this relationship might influence readers’ attitudes toward the environment.

 Opsomming

Hierdie artikel ondersoek die verbintenis tussen swart vroue en die verskillende tuine in Tsitsi Dangarembga se The Book of Not. Die artikel voer aan dat 'n ontleding van Maiguru se tuin, die Harare-tuine, die Sacred Heart-tuine en die huistuine vanuit 'n ekofeministiese perspektief genuanseerde waarnemings van die onderlinge verbintenis tussen swart vroue in die narratief, die rasse-koloniale agtergrond en die natuur moontlik maak. Feministiese en omgewingsidees word met mekaar verbind, dus word die artikel deel van die groeiende debat oor die verbintenis tussen literêre werke en natuurlike hulpbronne in die literatuur wat deur swart vroue-outeurs in Afrika geskryf word. Dit maak gebruik van Dangarembga se narratief om debat uit te lok oor die verbintenis tussen die onderdrukking van vroue en die natuur. Dit skep die geleentheid om die geïgnoreerde verhouding tussen vrou, oorlogsgeweld en omgewingsagteruitgang in The Book of Not te bespreek. Op grond van hierdie argument gebruik ek die tuinlandskappe metafories om die verbintenis tussen vroue en die natuur te verstaan en te ondersoek, en om die natuur/kultuur-digotomie te dekonstrueer. Die veronderstelling is dat die kontinuïteit van sosiale, godsdienstige en ekonomiese aspekte van die lewe in stand gehou kan word deur in harmonie met die omgewing self te leef. Dit benut 'n wye reeks bronne, insluitende omgewingskritiek en literêre studies, om ondersoek in te stel na die wyses waarop The Book of Not die natuur, en die verhouding tussen vroue en die natuur, uitbeeld. Dit stel ook ondersoek in na die invloed van hierdie verhouding op lesers se houdings teenoor die omgewing.