The Singularity of Damon Galgut’s Small Circle of Beings

Abstract

This article offers a close reading of Damon Galgut’s Small Circle of Beings, a novella which attracted little interest upon its initial publication in 1988 and remains one of the most critically neglected works in his oeuvre. I suggest that the novella’s neglect sheds light on some of the reading protocols which governed the reception of local writing in the late apartheid years and continue to inform definitions of what “properly” constituted South African literature during this period. I examine a number of key paratexts which attempted to legitimise Small Circle of Beings within the field of anti-apartheid writing, typically by using a “mimetic” or “historicist” conception of allegory which insisted on Galgut’s ineluctable submission to his heavily politicised context. In a discussion which takes its cue from Derek Attridge’s The Singularity of Literature, I endeavour to “resist the allegorical reading” of Small Circle of Beings in this article and provide an analysis of the novella which preserves, rather than resolves, its many indeterminacies, including its ambiguous chronotope. I suggest, more broadly, that attending to the “singularity” of a novel like Small Circle of Beings enlivens us to the heterogeneity of apartheid-era South African writing, which is often retrospectively defined in monolithic terms.

Opsomming

Hierdie artikel bied ’n noukeurige lesing van Damon Galgut se Small Circle of Beings, ’n novelle wat min aandag getrek het by die aanvanklike publikasie daarvan in 1988, en steeds een van die krities mees geringgeskatte werke in sy oeuvre is. Ek voer aan dat die miskenning van die novelle lig werp op sommige van die leesprotokols wat die resepsie van plaaslike skryfwerk in die laat apartheidsjare oorheers het en steeds inhoud gee aan definisies van wat “na regte” die Suid-Afrikaanse literatuur gedurende hierdie tydperk uitgemaak het. Ek bestudeer ’n aantal sleutel-paratekste waarin gepoog word om Small Circle of Beings binne die veld van anti-apartheid-skryfwerk te legitimiseer, tipies deur die gebruik van ’n “mimetiese” of “historisistiese” konsepsie van allegorie wat nadruk lê op Galgut se onvermybare onderwerping aan sy hewig verpolitiseerde konteks. In ’n bespreking na die voorbeeld van Derek Attridge se The Singularity of Literature poog ek in hierdie referaat om die allegoriese lesing van Small Circle of Beings te weerstaan en ’n ontleding van die novelle te gee wat die vele onbepaaldhede daarvan, insluitende die dubbelsinnige chronotopos, handhaaf eerder as oplos. Ek doen breedweg aan die hand dat aandag aan die “singulariteit” van ’n novelle soos Small Circle of Beings ons begrip aanwakker vir die heterogeniteit van Suid-Afrikaanse skryfwerk uit die apartheidera, wat dikwels by nabetragting in monolitiese terme gedefinieer word.