Changing Landscapes in the New Millennium: On Nomadic Intellectualism, Terrorism, Horror and Some Related Issues*

Abstract

Within the frame of two contemporary poles of reading and interpreting literature – the postmodernist engage, reinscription of the “neutral” narratives through social, political, psychoanalytic thought and the nineties’ plea for “purer thought” and the critique of cultural relativism and infinite particularization and differences of voices – this text explores some new conceptual tools for literary studies, i.e. nomadic subject and nomadic intellectual. It will focus on the feminist “taking over” the terms from the poststructuralist male “master-minders”, on the gendered nomadic condition, the un-avoidable split between the symbolic and the material function in the subject, the horror that gapes open in the nomadic figuration of the postmodern subjectivity and the madness of human acts that in terrorism questions the very premises of (acting through) critical theory and of performativity that we have cherished as our most precious concept.

Referring to the September 11 attack, the transference of knowledge of such a shifting subject in the academic and public environments and the capacity of en-gendering narrative with each shift is addressed and related to revised concepts of good and evil, sameness and difference in the contemporary theory.

Opsomming

Binne die raamwerk van twee kontemporêre pole van lees en interpreteer van literatuur – die postmodernistiese engage, reïnskripsie van die “neutrale” narratiewe deur sosiale, politieke, psigoanalitiese denke en die negentigs se pleidooi vir suiwerder denke, die kritiek van die kulturele relativisme, asook die oneindige partikularisasie en verskillende sienings neem hierdie artikel ‘n paar van die konseptuele instrumente van die literatuurstudie, naamlik die nomadiese subjek en die nomadiese intellektueel, onder die loep. Die artikel fokus op die feministiese “oorname” van hierdie terme van die poststrukturalistiese manlike “master-minders”, die gender nomadiese toestand, die onvermydelike tweespalt tussen die simboliese en die materiële funksie van die subjek, die afgryse wat oopgaap in die nomadiese figurasie van die postmoderne subjektiwiteit en die waansin van menslike dade wat deur terrorisme juis die spesifieke premisse bevraagteken wat onderliggend is aan die (uitvoer van) kritiese teorie en die uitvoerbaarheid daarvan wat ons as ons kosbaarste konsep gekoester het.

Met verwysing na die terreuraanval op 11 September 2001, word die oordrag van kennis van so ‘n veranderende subjek in akademiese en publieke omgewings en die vermoë om met elke verandering narratiewe te skep en in verband te bring met hersiene konsepte van goed en kwaad, eendersheid en verskil in die kontemporêre teorie ondersoek.